De Bro's in de Filippijnen!

Siquijor Island, Dinsdag 9 april 2013

Ik gok dat hij zo'n tien centimeter breed was. Een hele grote glimlach op mijn gezicht. Een glimlach voor oor tot oor noemen ze dat ook wel.
Op het moment dat ik mijn mondhoeken bijna voel openscheuren bevind ik mij op onze hangplek in het restaurant op Siquijor Island.
Ik heb een grote koptelefoon op mijn oren en hoor dat mijn oren de heerlijke deephouse deuntjes met plezier mijn trommelvlies in laten denderen. Starend in de zee denk ik aan de vorige avond. Een avond waarin we met een grote groep (bestaande uit Filippijnen, Nederlanders, Australiers, Finnen, Engelsen, Denen, etc) heerlijk rondom een eigengemaakt kampvuur op het strand hebben zitten chillen. Rum, bier, liggen op het strand, zwemmen in de zee, avondwandelingen, niets ontbrak. Leuke mensen, gekke mensen en vooral veel lieve mensen vergezelde ons om het kampvuur. Het was alweer de vijfde avond op een waar paradijsje op aarde.
Mij bekruipt altijd een dubbel gevoel na zo'n een avond. Aan de ene kant ben je ontzettend blij, maar aan de andere kant besef je dat je dag daarna weer doorgaat en van vele lieve mensen weer afscheid gaat nemen. Even ontstaat er een naar gevoel in je buik. Toch ben je dat weer snel vergeten, want die zelfde avond zouden we nog een keer uit onze plaat gaan waarna we de volgende dag zijn vertrokken richting de volgende plek. Maar wow, wat een fantastisch tijd hebben we gehad op Siquijor Island!

Reizen naar De Filippijnen!
Ja ja toch maar even een blog. Na meerdere verzoeken ga ik overstag omdat het gewoonweg zonde is om deze ervaringen niet met jullie te delen.
Woensdag 27 maart vertrokken Douwe en ik met het vliegtuig naar Manilla, de hoofdstad van De Filippijnen. Tijdens mijn reis vorig jaar hoorde ik iedere reiziger lovende verhalen vertellen over dit land, dus ik moest wat gemist hebben: een goede reden om mn tas te pakken en weer terug te keren naar dat mysterieuze continent waar stranden en palmbomen de boventoon voeren. We reisde af naar het land van de 7000 eilanden.
Na een reis van twintig uur kwamen we aan in Manilla waar we Endo, een vriend van me die inmiddels in Thailand woont, hebben ontmoet. Een mooie eerste avond werd het om de volgende ochtend met een flinke kater wakker te worden in het stapelbed in het midden van een benauwd en stinkend kamertje in een drukke buurt in Manilla.

Iedere Aziatische hoofdstad lijkt op elkaar. Het stinkt er, het is er benauwd, er hangt een hectische sfeer, maar toch houd ik ervan. De heerlijke gerechten in de lokale eettentjes, de lieve mensen die vriendelijke naar je lachen (of omdat ze je aardig vinden, of omdat ze nog nooit zulke reuzen hebben gezien en ze volgens hen beter maar aardig kunnen lachen), het heerlijke weer en de mysterieuze sfeer. Na enkele dagen in Manilla hadden we het wel gezien en was het volgens ons tijd om keihard te gaan relaxen op een van de prachtige Filippijnse stranden. Zodoende pakten we het vliegtuig naar Cebu, midden in de prachtige Visayas!

1 april, was het maar een grap..
Krak, Bam, Splash, Boem.. Zo moet het hebben geklonken toen mijn rechtervuist de overduidelijk van cement gemetselde schouder van Douwe op zijn weg tegenkwam.
Na een hele gezellige avond op Panglao Island, ten zuiden van Bohol, vond ik het nodig om te gaan stoeien met mijn grote vriend (lees: 2,03 meter in de hoogte en 1,05 meter in de breedte). Of het kwam door de veel te goedkope rum of door afkickverschijnselen na een half jaar intensief sporten is de vraag, maar zonder na te denken gaf ik met aardige kracht een flinke klap op de schouder van het blok cement tegenover me. Gelijk verging ik van de pijn. Mijn hand zwelde binnen enkele minuten op tot een appel en begon al een paars kleurtje aan te nemen.
De volgende ochtend werd ik wakker met een kloppende, paarse, opgezwolle vuist die ik nauwelijks kon bewegen.
Diezelfde dag zijn we naar het plaatslijke ziekenhuis gegaan waar we een foto hebben laten maken. De assistent dokter dacht niks te kunnen zien en stelde mij gerust met het idee dat het slechts gekneusd was. Hij raadde me echter wel aan om de volgende dag even terug te komen wanneer de specialist aanwezig zou zijn.
De volgende dag bleek helaas toch dat er een breukje zat in mijn hand. Dat betekende een mijn hand in het verband en een mitella in mijn verbrandde nek. Fantastisch begin van je vakantie.

4 april, mijn 24e verjaardag!

Toch maar weer even wisselen van zij. Aauw nee ook mijn rechterzij is niet bestand tegen het harde hout van het bankje waarop ik lig. Dan maar weer op mijn rug. Op het moment dat ik bijna in slaap val hoor ik ongeveer 30 centimeter van mij vandaan een enorm geluid ontstaan. Snurken kan je het niet eens noemen. Je moet je voorstellen dat het klonk als iemand die snurkt en zich tegelijkertijd verslikt in drie palmbomen tegelijk. Het was het gesnurk van de man die ik niet snel ga vergeten, het gesnurk van Magic Mike One Ball Bil Bil (ja inderdaad, veel bijnamen).
Een uur daarvoor waren we aangekomen bij JJ's, het guesthouse op Siquijor Island waar we heen wilden. Het leek wel uitgestorven. Helemaal niemand te zien. We besloten het strand op te lopen waar we een Filippijnse gozer tegenkwamen die aangaf dat we lekker buiten konden slapen op een paar bankjes in het restaurant. Het zou zelf in de hangmat gaan slapen. Even later werden we vergezeld door Mike, een Filippijnse ondernemer die van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat knetter maar dan ook echt knetter stoned is. Een uur lang hebben we met hem gelachen, waarna mijn verjaardagsnacht kon beginnen: op een hard bankje, naast een knetterstonede oerwoud geluid makende Filippijn midden in de buitenlucht. Wat een ervaring was dat!

De volgende avond alsnog met een leuke groep mijn verjaardag gevierd en dat bleek de eerste van vijf geweldige avonden te zijn op Siquijor Island. Een eiland waar de stranden witter zijn dan wit, de palmbomen groener dan groen en de vibe ontzettend relaxed is. Je staat s' ochtends op, wandelt de zee in, drinkt een fruitshake met de anderen en na een dagje chillen, zonnen en feesten op het strand duik je voldaan je bedje weer in. Voor alle reizigers: sla JJ's op Siqijor Island niet over!!

Fantastische gastvrijheid
Vrijdagavond waren we uitgeweest in Czars Place, een lokale openlucht discotheek in de buurt. Daar leerden we een aardige dame kennen die ons gelijk uitnodige voor een uitgebreide lunch de volgende dag. Ik dacht dat het dronkenvrouwpraat was, maar niets was minder waar. De volgende dag zaten we met een mannetje of tien op een groot picknickkleed gevuld met rijst, kip, groenten, drinken. Het enige wat Sheryl (de dame die ons had uitgenodigd) zei wanneer wij haar wilde bedanken voor de gastvrijheid, was: 'nee jullie bedankt voor het komen'. Heerlijk dat dat nog kan in deze tijd.
Gister hebben we met pijn in ons hart Siquijor Island verlaten en hebben we onze reis vervolg richting Dumaguette, de woonplaats van Magic Mike. Hij heeft voor ons het hotel geregeld en brengt ons overal naar toe. Fantastische gekke gozer. Weer een mooi persoon leren kennen dus.

Morgen gaan we richting Boracay, volgens google het mooiste strand ter wereld. We sluiten onze reis af in het westen van de Filippijnen op het eiland van Palawan.

Alhoewel het geen lange blog is, hoop ik dat jullie het leuk vonden om te lezen en jullie krijgen allemaal een dikke zoen vanuit De Filippijnen.

Quote van de reis:
'Caas, why do you always have a happy face?' 'Because I love my life!'