Met de motor door Vietnam!
Door: Casimir
Blijf op de hoogte en volg Casimir
31 Maart 2012 | Vietnam, Hué
'Wil je hem of niet?!' Deze vraag kreeg ik maandag rond een uur of vier in de middag naar me toe geworpen. Dezelfde vraag was me daarvoor al twee keer gesteld. Het kwam uit de mond van Bart uit Amsterdam die zijn motor aan me wilde verkopen voor 200 dollar.
'Daaamn met een fucking motor door Vietnam scheuren, dat is echt een heel vet idee Caas' hoorde ik het ene mannetje op mijn schouder onwijs enthousiast worden.'Casimir ben je gek geworden, dat is veel te gevaarlijk, je kunt niet eens motorrijden, je hebt geen motorrijbewijs, je kent de wegen niet en het is gewoon ongelofelijk onverstandig om in je eentje van Noord naar Zuid Vietnam te rijden', zei het mannetje op mijn andere schouder. Zoals je al begrijpt heb ik natuurlijk geluisterd naar.. het eerste mannetje!! Casimir houdt van avontuur en dus besloot ik om de motor te kopen!
Voordat ik naar Vietnam ging, had ik mensen al eens horen praten over een motortocht door Vietnam. Op het moment dat je zoiets hoort denk je: 'wauw dat is wel echt heel vet om te doen'! Maar vervolgens sta je er niet meer bij stil en doe je er niks meer mee. Zo ging het bij mij ook. Totdat ik in Hanoi (de hoofdstad in het noorden van Vietnam) dus ineens een motor te koop zag. 250 dollar moest dat kosten. 'Dat is een prikkie' bedacht ik gelijk. Ik liep naar de jongen toe en vroeg hem om wat informatie. Hij vertelde dat het een goede motor was, dat ik hem waarschijnlijk gewoon kon doorverkopen in het zuiden en dat het heel vet is om te rijden op zo'n ding. Er ging gelijk wat kriebelen bij me, maar ja zoals altijd denk je aan de risico's en probeer je zoveel mogelijk argumenten te bedenken die je er toe doen beslissen om de veilige, risicoloze beslissing te nemen om gewoon weer in de bus te stappen. Toch besloot ik om het avontuur op te zoeken en was ik vijf minuten later de eigenaar van een Honda Indonesia en zou ik de volgende dag aan mijn motortocht beginnen die mij zou brengen van Hanoi naar Saigon.
Vier dagen daarvoor: de busrit van Laos naar Vietnam
Yes! Het was eindelijk 23 maart. De datum waarop mijn visum geldig werd in Vietnam. Laos was erg leuk, maar nadat je drie weken in de Rimboe hebt gezeten vind je het wel eens tijd worden voor wat anders. De dag daarvoor legde ik een voor Aziatische begrippen groot bedrag neer voor de 13 uur durende busrit naar Vietnam. 'Dat zal dan wel een VIP bus zijn met een uitstekende chauffeur' dacht ik nog. Niets was minder waar.
Stel je zelf dit voor.
De klok slaat 7:00 uur wanneer je wordt geconfronteerd met het stuk vooruit pruttelend roest wat in Laos blijkbaar een lokale bus wordt genoemd. 'Ooooh my goood'! Dat hoor je die veel te dikke Amerikanen altijd zeggen in home makeover programma's op televisie. 'Ooooooh my goooood'! Nu was ik degene die de uitspraak maakte. 'Is dit een grap? Droom ik?' dacht ik bij mezelf toen ik het vervoersmiddel zag staan.
'Oke Caas even tot adem komen, even tot drie tellen, het zal wel goedkomen'. Met volle moed stapte ik de bus in. Het vreemde was dat hij helemaal leeg was. Nadat ik er een kwartier in had gezeten mag je drie keer raden wat er binnen kwam zetten. Steunend en kreunend kwam er een man binnen zetten die me erg moeilijk aan keek. Hij wreef enkele keren in zijn ogen en over zijn voorhoofd. Hij legde de chauffeursstoel plat, gooide er een kussen op en ging liggen slapen. Af en toe klonk er een vermoeide, nare kreun uit zijn mond. Ik vond het een vreemde situatie. Nu komt het ergste. De man die daar lag te kreunen zette een half uur daarna de chauffeursstoel recht en ging ACHTER HET STUUR zitten!! 'Are you the driver today?' vroeg ik met grote verbazing. 'Yes Vietnam, Vietnam' antwoordde de man terwijl hij nogmaals in zijn ogen wreef. 'Neeeeeeee dit kan toch niet waar zijn?!' vroeg ik mezelf af. 'Did you drink too much yesterday?' vroeg ik hem. Als een boer met kiespijn zei hij lachend dat dat inderdaad het geval was.
Wederom slikte ik even. Ik ging niet naar Vietnam in een VIP bus. Op het programma stond een dertien uur durende rit met een roestbak uit het jaar nul en een chauffeur die aan het vechten is tegen zijn kater. Je twijfelt even of je uit de bus moet stappen maar ja je hebt toch flink wat geld neergelegd en bovendien wil je naar Vietnam, dus ik bleef zitten.
Kan je je voorstellen dat je even schrikt?
Goh wat was ik blij toen een kwartier daarna de chauffeur werd vervangen door een andere en de bus werd gevuld met locals. Geloof het of niet, maar dertien uur later kwamen we inderdaad aan in...
Hanoi!
Wat ken ik zeggen over Hanoi? Ik heb tijdens mijn reis nu heel wat steden gezien, maar Hanoi vind ik toch wel het vetst! Ik zou het het jongere broertje van Bangkok willen noemen: kleiner, minder vervuild, gemoedelijker, maar toch dezelfde positieve chaos. Hanoi is gebouwd om het 'Groende Meer'. Een heel gezellig meer midden in de stad dat omringt wordt door chillende Vietnamezen.
Op mijn eerste dag besloot ik om een paar rondjes te lopen rond het meer. Ik stuitte op prachtig gekleedde dames, locals die fotoshoots aan het maken waren en oude vandagen die aerobics aan het beoefenen waren. Nadat ik een uurtje rond het meer aan het wandelen was, kwam er een jonge student naar me toe. Hij vroeg of hij me een gratis tour door de stad mocht geven om op die manier zijn Engels te verbeteren. Het eerste wat in je opkomst is dat het een truc is om geld van je af te troggelen. Echter, ik keek de jongen aan en met een zucht zou ik het kleine mannetje om ver hebben geblazen, dus daar maakte ik me niet zo'n zorgen om. Ik besloot de tour te doen. Hij liet me samen met twee vrienden het hele centrum zien, ik gaf ze een ijsje en na drie uur namen we weer afscheid. Ontzettend gaaf dat dat gewoon kan. Leuk om te zien dat er ook nog mensen zijn die iets voor je doen zonder er geld voor te willen.
Na drie dagen in een leuk hostel gezeten te hebben was het dinsdag en dus was het tijd om de weg op te gaan, mijn motor te starten en Hanoi achter me te laten.
Met de motor door Vietnam
'Yeeeeaaaaaahhhhhhhhh jooooooeeeeeh' hoor ik mezelf gillen wanneer ik met volle snelheid door het natuurgeweld van Vietnam heen rijd. Ik hoor de wind in mijn oren suisen, voel de weg onder mijn wielen, ontwijk de langzaam lopende koeien, honden en kippen op de weg en zwaai naar de vrolijk lachende kinderen. Het was in het begin even kloten met de versnellingen, maar na een dag had ik dat onder de knie. Dinsdagmiddag reed ik weg uit de drukte van Hanoi en kwam ik terecht op de 'Ho Chi Minh Trail', oftewel de prachtige bergweg die me zal brengen van Hanoi naar Saigon.
'If I was you I'd write down some Vietnamese sentences so you can speak a bit with the local people' zei de manager van het hostel in Hanoi. Het werd me duidelijk dat de lokale mensen die ik langs de weg tegen zou komen geen woord Engels kunnen. Ik schreef een aantal dingen op zoals: 'guesthouse', 'noodlesoup', 'right', 'left', enzovoort. Dat moest wel genoeg zijn dacht ik. 'Ze kunnen toch vast wel een beetje Engels?' Nee.. geen woord.
Na enkele uren rijden werd het tijd om te eten en stopte ik in een klein dorpje, een kilometer van de weg af. 'Where can I have some food?' vroeg ik aan de eerste de beste. Hij keek me met schaapachtige ogen aan, lachte ongemakkelijk en liep door. Naar de volgende persoon maakte ik een eetgebaar en zij stuurde me naar een paar locals die aan een tafel zaten. 'Haaa deze heeft het begrepen' dacht ik. Met ze allen gingen ze om me heen zitten en lachten wat. Ze vroegen wat ik wilde. Ik maakte wederom het eetgebaar. Het eerste waar ze mee aan kwamen was een flesje bier. 'No thanks I have to drive with my motorbike today! De volgende poging was een waterpijp. 'Nooo I just want some food'. Wederom maakte ik het gebaar. De vierde persoon die ik het uitlegde, begreep wat ik bedoelde en leerde me het Vietnameze woord voor 'eten'. Vanaf dat moment kon ik in het Vietnamees eten bestellen en daar was ik zeker trots op!
Echter, het probleem was dat ik de eerste paar dagen alleen maar in staat was om noodlesoep te bestellen. Als ontbijt, als lunch en als avondeten at ik dus...precies.. noodlesoep. De volgende dag wilde ik voor mijn ontbijt alles behalve soep dus zei ik tegen het vrouwtje van het restaurantje: 'noooo soup, do you understand??'. 'Okay nooo soup, nooo soup' antwoordde ze. Ze leek het te begrijpen. Ik was erg blij want ik verheugde me al op een ommeletje of iets dergelijks. Je mag wederom raden wat ik geserveerd kreeg: nooooudlesoep.
Gelukkig kan ik nu al aardig Vietnamees praten en kan ik bestellen wat ik wil. De locals zijn ontzettend aardig en ze vragen me altijd om gezellig met hen samen te eten. Lieve mensen die blij zijn met wat ze hebben. Daar houdt deze jongen van.
Nu en verder
Ik heb nu vier dagen gereden en gisteren kwam ik aan in Hue, een toeristische badplaats waar ik tot morgenochtend zal vertoeven. Vervolgens rijd ik naar Hoi An om daar over enkele dagen mijn verjaardag te vieren. Ja ja ik word 23 in Vietnam! Leuk zonder vrienden, maar goed we vieren het in Nederland nog wel als jullie het niet erg vinden. Na Hoi An rijd ik via enkele leuke plaatsjes door naar Nha Trang om daar hopelijk mijn motor te verkopen. Een laatste busrit zal mij brengen naar het vliegveld van Saigon om daar het vliegtuig te pakken naar Jakarta, de hoofdstad van Indonsie!
Mijn plan is om een maand lang te gaan surfen op Java en Bali. Midden mei neem ik dan waarschijnlijk een vliegtuig naar Maleisie om daar mijn laatste weken te gaan doorbrengen en jullie kunnen mij begin juni weer in Nederland verwachten.
Trouwens, aangezien ik begin juni weer in Amsterdam wil gaan wonen zou ik jullie allemaal willen vragen om de oren open te houden en mij op de hoogte te houden van beschikbare woonruimte in Amsterdam! Het zou geweldig zijn als ik gelijk kan intrekken! Laat het me weten!!
Ik ga even een tochtje maken door de stad, op het strand chillen en een veel te vers fruitdrankje drinken.
Ik zeg: heel veel liefs en een dikke klapzoen vanuit Hue, Vietnam.
'Daaamn met een fucking motor door Vietnam scheuren, dat is echt een heel vet idee Caas' hoorde ik het ene mannetje op mijn schouder onwijs enthousiast worden.'Casimir ben je gek geworden, dat is veel te gevaarlijk, je kunt niet eens motorrijden, je hebt geen motorrijbewijs, je kent de wegen niet en het is gewoon ongelofelijk onverstandig om in je eentje van Noord naar Zuid Vietnam te rijden', zei het mannetje op mijn andere schouder. Zoals je al begrijpt heb ik natuurlijk geluisterd naar.. het eerste mannetje!! Casimir houdt van avontuur en dus besloot ik om de motor te kopen!
Voordat ik naar Vietnam ging, had ik mensen al eens horen praten over een motortocht door Vietnam. Op het moment dat je zoiets hoort denk je: 'wauw dat is wel echt heel vet om te doen'! Maar vervolgens sta je er niet meer bij stil en doe je er niks meer mee. Zo ging het bij mij ook. Totdat ik in Hanoi (de hoofdstad in het noorden van Vietnam) dus ineens een motor te koop zag. 250 dollar moest dat kosten. 'Dat is een prikkie' bedacht ik gelijk. Ik liep naar de jongen toe en vroeg hem om wat informatie. Hij vertelde dat het een goede motor was, dat ik hem waarschijnlijk gewoon kon doorverkopen in het zuiden en dat het heel vet is om te rijden op zo'n ding. Er ging gelijk wat kriebelen bij me, maar ja zoals altijd denk je aan de risico's en probeer je zoveel mogelijk argumenten te bedenken die je er toe doen beslissen om de veilige, risicoloze beslissing te nemen om gewoon weer in de bus te stappen. Toch besloot ik om het avontuur op te zoeken en was ik vijf minuten later de eigenaar van een Honda Indonesia en zou ik de volgende dag aan mijn motortocht beginnen die mij zou brengen van Hanoi naar Saigon.
Vier dagen daarvoor: de busrit van Laos naar Vietnam
Yes! Het was eindelijk 23 maart. De datum waarop mijn visum geldig werd in Vietnam. Laos was erg leuk, maar nadat je drie weken in de Rimboe hebt gezeten vind je het wel eens tijd worden voor wat anders. De dag daarvoor legde ik een voor Aziatische begrippen groot bedrag neer voor de 13 uur durende busrit naar Vietnam. 'Dat zal dan wel een VIP bus zijn met een uitstekende chauffeur' dacht ik nog. Niets was minder waar.
Stel je zelf dit voor.
De klok slaat 7:00 uur wanneer je wordt geconfronteerd met het stuk vooruit pruttelend roest wat in Laos blijkbaar een lokale bus wordt genoemd. 'Ooooh my goood'! Dat hoor je die veel te dikke Amerikanen altijd zeggen in home makeover programma's op televisie. 'Ooooooh my goooood'! Nu was ik degene die de uitspraak maakte. 'Is dit een grap? Droom ik?' dacht ik bij mezelf toen ik het vervoersmiddel zag staan.
'Oke Caas even tot adem komen, even tot drie tellen, het zal wel goedkomen'. Met volle moed stapte ik de bus in. Het vreemde was dat hij helemaal leeg was. Nadat ik er een kwartier in had gezeten mag je drie keer raden wat er binnen kwam zetten. Steunend en kreunend kwam er een man binnen zetten die me erg moeilijk aan keek. Hij wreef enkele keren in zijn ogen en over zijn voorhoofd. Hij legde de chauffeursstoel plat, gooide er een kussen op en ging liggen slapen. Af en toe klonk er een vermoeide, nare kreun uit zijn mond. Ik vond het een vreemde situatie. Nu komt het ergste. De man die daar lag te kreunen zette een half uur daarna de chauffeursstoel recht en ging ACHTER HET STUUR zitten!! 'Are you the driver today?' vroeg ik met grote verbazing. 'Yes Vietnam, Vietnam' antwoordde de man terwijl hij nogmaals in zijn ogen wreef. 'Neeeeeeee dit kan toch niet waar zijn?!' vroeg ik mezelf af. 'Did you drink too much yesterday?' vroeg ik hem. Als een boer met kiespijn zei hij lachend dat dat inderdaad het geval was.
Wederom slikte ik even. Ik ging niet naar Vietnam in een VIP bus. Op het programma stond een dertien uur durende rit met een roestbak uit het jaar nul en een chauffeur die aan het vechten is tegen zijn kater. Je twijfelt even of je uit de bus moet stappen maar ja je hebt toch flink wat geld neergelegd en bovendien wil je naar Vietnam, dus ik bleef zitten.
Kan je je voorstellen dat je even schrikt?
Goh wat was ik blij toen een kwartier daarna de chauffeur werd vervangen door een andere en de bus werd gevuld met locals. Geloof het of niet, maar dertien uur later kwamen we inderdaad aan in...
Hanoi!
Wat ken ik zeggen over Hanoi? Ik heb tijdens mijn reis nu heel wat steden gezien, maar Hanoi vind ik toch wel het vetst! Ik zou het het jongere broertje van Bangkok willen noemen: kleiner, minder vervuild, gemoedelijker, maar toch dezelfde positieve chaos. Hanoi is gebouwd om het 'Groende Meer'. Een heel gezellig meer midden in de stad dat omringt wordt door chillende Vietnamezen.
Op mijn eerste dag besloot ik om een paar rondjes te lopen rond het meer. Ik stuitte op prachtig gekleedde dames, locals die fotoshoots aan het maken waren en oude vandagen die aerobics aan het beoefenen waren. Nadat ik een uurtje rond het meer aan het wandelen was, kwam er een jonge student naar me toe. Hij vroeg of hij me een gratis tour door de stad mocht geven om op die manier zijn Engels te verbeteren. Het eerste wat in je opkomst is dat het een truc is om geld van je af te troggelen. Echter, ik keek de jongen aan en met een zucht zou ik het kleine mannetje om ver hebben geblazen, dus daar maakte ik me niet zo'n zorgen om. Ik besloot de tour te doen. Hij liet me samen met twee vrienden het hele centrum zien, ik gaf ze een ijsje en na drie uur namen we weer afscheid. Ontzettend gaaf dat dat gewoon kan. Leuk om te zien dat er ook nog mensen zijn die iets voor je doen zonder er geld voor te willen.
Na drie dagen in een leuk hostel gezeten te hebben was het dinsdag en dus was het tijd om de weg op te gaan, mijn motor te starten en Hanoi achter me te laten.
Met de motor door Vietnam
'Yeeeeaaaaaahhhhhhhhh jooooooeeeeeh' hoor ik mezelf gillen wanneer ik met volle snelheid door het natuurgeweld van Vietnam heen rijd. Ik hoor de wind in mijn oren suisen, voel de weg onder mijn wielen, ontwijk de langzaam lopende koeien, honden en kippen op de weg en zwaai naar de vrolijk lachende kinderen. Het was in het begin even kloten met de versnellingen, maar na een dag had ik dat onder de knie. Dinsdagmiddag reed ik weg uit de drukte van Hanoi en kwam ik terecht op de 'Ho Chi Minh Trail', oftewel de prachtige bergweg die me zal brengen van Hanoi naar Saigon.
'If I was you I'd write down some Vietnamese sentences so you can speak a bit with the local people' zei de manager van het hostel in Hanoi. Het werd me duidelijk dat de lokale mensen die ik langs de weg tegen zou komen geen woord Engels kunnen. Ik schreef een aantal dingen op zoals: 'guesthouse', 'noodlesoup', 'right', 'left', enzovoort. Dat moest wel genoeg zijn dacht ik. 'Ze kunnen toch vast wel een beetje Engels?' Nee.. geen woord.
Na enkele uren rijden werd het tijd om te eten en stopte ik in een klein dorpje, een kilometer van de weg af. 'Where can I have some food?' vroeg ik aan de eerste de beste. Hij keek me met schaapachtige ogen aan, lachte ongemakkelijk en liep door. Naar de volgende persoon maakte ik een eetgebaar en zij stuurde me naar een paar locals die aan een tafel zaten. 'Haaa deze heeft het begrepen' dacht ik. Met ze allen gingen ze om me heen zitten en lachten wat. Ze vroegen wat ik wilde. Ik maakte wederom het eetgebaar. Het eerste waar ze mee aan kwamen was een flesje bier. 'No thanks I have to drive with my motorbike today! De volgende poging was een waterpijp. 'Nooo I just want some food'. Wederom maakte ik het gebaar. De vierde persoon die ik het uitlegde, begreep wat ik bedoelde en leerde me het Vietnameze woord voor 'eten'. Vanaf dat moment kon ik in het Vietnamees eten bestellen en daar was ik zeker trots op!
Echter, het probleem was dat ik de eerste paar dagen alleen maar in staat was om noodlesoep te bestellen. Als ontbijt, als lunch en als avondeten at ik dus...precies.. noodlesoep. De volgende dag wilde ik voor mijn ontbijt alles behalve soep dus zei ik tegen het vrouwtje van het restaurantje: 'noooo soup, do you understand??'. 'Okay nooo soup, nooo soup' antwoordde ze. Ze leek het te begrijpen. Ik was erg blij want ik verheugde me al op een ommeletje of iets dergelijks. Je mag wederom raden wat ik geserveerd kreeg: nooooudlesoep.
Gelukkig kan ik nu al aardig Vietnamees praten en kan ik bestellen wat ik wil. De locals zijn ontzettend aardig en ze vragen me altijd om gezellig met hen samen te eten. Lieve mensen die blij zijn met wat ze hebben. Daar houdt deze jongen van.
Nu en verder
Ik heb nu vier dagen gereden en gisteren kwam ik aan in Hue, een toeristische badplaats waar ik tot morgenochtend zal vertoeven. Vervolgens rijd ik naar Hoi An om daar over enkele dagen mijn verjaardag te vieren. Ja ja ik word 23 in Vietnam! Leuk zonder vrienden, maar goed we vieren het in Nederland nog wel als jullie het niet erg vinden. Na Hoi An rijd ik via enkele leuke plaatsjes door naar Nha Trang om daar hopelijk mijn motor te verkopen. Een laatste busrit zal mij brengen naar het vliegveld van Saigon om daar het vliegtuig te pakken naar Jakarta, de hoofdstad van Indonsie!
Mijn plan is om een maand lang te gaan surfen op Java en Bali. Midden mei neem ik dan waarschijnlijk een vliegtuig naar Maleisie om daar mijn laatste weken te gaan doorbrengen en jullie kunnen mij begin juni weer in Nederland verwachten.
Trouwens, aangezien ik begin juni weer in Amsterdam wil gaan wonen zou ik jullie allemaal willen vragen om de oren open te houden en mij op de hoogte te houden van beschikbare woonruimte in Amsterdam! Het zou geweldig zijn als ik gelijk kan intrekken! Laat het me weten!!
Ik ga even een tochtje maken door de stad, op het strand chillen en een veel te vers fruitdrankje drinken.
Ik zeg: heel veel liefs en een dikke klapzoen vanuit Hue, Vietnam.
-
31 Maart 2012 - 08:31
Paul:
Vet man ;) neem dan ook je lonely planet mee :P -
31 Maart 2012 - 13:47
Hans:
Casimir, alvast van harte! Als ik het goed begrepen heb kun je nu ook in het Vietnamees taart bestellen, dus dat komt wel goed. Kalm aan en een goede reis naar Jakarta. Groet, Hans. -
31 Maart 2012 - 19:38
Vanuit Rotjeknor:
Wat een erg leuk verslag weer, ben heel benieuwd wat je onderweg op de motor allemaal hebt gezien , het zal ongetwijfeld heeeeel wat anders zijn dan vanuit Rotterdam met de auto naar Zuid-Frankrijk met goed geplaveide snelwegen en vreetgelegenheden langs de weg...wat een belevenissen allemaal he, een ongekende levenservaring waar je hele leven op terug kan kijken! Alvast een dikke hug voor je verjaardag van ons alledrie xxx -
01 April 2012 - 12:36
Appelona:
Wat heerlijk geschreven weer zeg!
Schrijven heb je altijd al leuk gevonden en het wordt steeds leuker!
Wij zullen je verjaardg hier met z'n tweeën vieren en de hele dag aan je denken..... Geniet weer heerlijk verder en doe voorzichtig. Liefs, moes.
-
01 April 2012 - 13:02
Justa:
Xim chào Casimir ...
Ja jij bent een bijzondere .... je kan het maar bedenken: op een motor door Vietnam. Valt me trouwens nog mee dat ie het doet.
Vragen ze ook wel eens naar je toc yang hoe en je mat xanh cla troi?
Erg leuk om zoveel mee te beleven van je reis> altijd een feestje!!
Heb het goed
Anh vat yeu
en nu hon van Just -
01 April 2012 - 13:04
Saartje:
Lief baasje, ik ga je nu toch wel een beejte missen. Ik ga soms toch stiekem even kijken of je niet in je bed ligt op zolder hier. Dan leidt baasje Jack me maar weer af. Hij zegt steeds: nog een paar weekjes en Casimir komt weer. Ik draai er nu mijn kop maar voor om. Nog een poosje en ik kan mijn snuit tegen het raam duwen in de aankomsthal op Schiphol. Woef! -
01 April 2012 - 13:08
Jack:
Hi Casimir, hier die ouwe. Wat geweldig hè, zo'n motor! Je zou het niet denken, maar ik heb me geen moment druk gemaakt dat je op een motor ging rijden, dus dat zit wel snor.
Ik hoop inderdaad dat je snel wat vindt in Amsterdam. Het eerste wat je hier te eten krijgt is natuurlijk..... noodlesoup. Ha, ha. Daaag ventje. Liefs, Jack -
01 April 2012 - 13:17
Anna-Jasha:
Casimir! Wat ongelofelijk vet zeg! En wat schrijf je leuk; mijn ogen zitten zowat geplakt op het computerscherm! Ga door met genieten; daar ben je goed in!!!
Liefs, Anna -
01 April 2012 - 18:49
Ben Been, Family:
Ha die Cas,
Bijzonder leuk om jouw reis op deze manier te volgen. Wat zul jij en diversiteit aan indrukken opdoen, cultuur/landschap/flora fauna.
Dat lijkt me super. Word je nog geteisterd door één van 's werelds meest verziekende vakantieinsecten, nl. de steekmug of heb je persoonlijk slechtere ervaringen met andere insecten. In Nepal geen last van welk insect dan ook.
Persoonlijk heb ik eigenlijk alleen maar positieve ervaringen in Midden en Zuid-Azie, te weten in Thailand en Nepal. Dat sluit uiteraard niet uit dat niet iedereen deze ervaringen met ons kan delen.
Desalniettemin hebben wij, Koosje en ik, ons voorgenomen nog weer eens naar Nepal te gaan. Derhalve hoop ik dan ook dat ook Vietnam voor jou een bijzonder goede ervaringen opleveren.
Nog plannen om de Cu Chi-tunnels te bezoeken? Heb er veel over gelezen, er schijnt sprake te zijn van een toeristische versie en een authentieke, die nog benauwender is dan de toeristische versie.
Neem je zezelf in acht en kom behouden thuis, zeker voor je ouders en niet minder voor Márin.
Met familiaire groet,
Ben en Koosje (zus van Lidy Kroon)
Ugchelen -
02 April 2012 - 12:36
Joeri:
Heeey Kaas! Geweldig, die motortour die je maakt. Een bijzondere manier om door het land te reizen. En gedurfd! Doet me denken aan de film: the motorcycle diaries. Erg mooie film, ken je die? En een maandje surfen is ook een goede keus! Geniet ervan. We vieren je feestje, en de winst van NL op het EK wel als je teruf bent. Koehandeltje en een BB erbij, let the good times come! Groet -
03 April 2012 - 17:42
Lidy:
He Casimir,
Als je dit leest, ben je net 23 jaar geworden!!!
gefeliciteerd dus:)
Wat heb je weer een leuk verslag geschreven, en wat maak je toch veel mee.
prachtig!
Blijf genieten, en doe wat je altijd al had willen doen.
kus en knuf van mij. -
03 April 2012 - 18:46
Je Oude Buuf:
Hoi CasImir, van harte gefeliciteerd met je verjaardag!Geniet extra van deze bijzondere dag. We zien dat je serieus over je terugkomst schrijft, dat valt niet tegen. De kans dat je over twintig jaar als een overjarige hippie met lang haar op een ouwe motorfiets lichtelijk vervuild bij ons aanklopt om te vragen waar Jack en appeloontje wonen is nu gelukkig miniem. Best joch, pak je kansen en geniet! Fijne verjaardag, ria -
03 April 2012 - 19:45
Reaktie Van Johan:
caas, nog gefeliciteerd. mooi verslag gelezen. wees voorzichtig met die moter. ben je wel verzekerd daar. zzo te lezen maak je echt een mooie reis. vooral de ontmoeting met de locals moet een bijzondere ervaring zijn. geniet ervan groet Johan -
03 April 2012 - 19:51
Christa:
Hé Casimir!
Hier is het nog 3 april maar in Vietnam is het allang 4 april en dus ben je al jarig! 23 geworden in een ver en warm land, dat vergeet je je leven niet meer. Maar je mist nu natuurlijk wel de lijfelijke knuffels en zoenen, maar dat moet je dan maar weer inhalen. Ik zou zeggen, drink er vandaag een van ons en geniet!
Met veel plezier en bewondering lees ik je verhalen. Blijf zo schrijven, een genot om te lezen!
Heb nog geen facebookaccount dus heb nog geen foto gezien helaas. Ben wel benieuwd naar de foto's van oa voor en na de local hairdresser. Niet zo erg als de laatste knipbeurt hier??
Lieve Casimir, geniet vandaag met volle teugen van je verjaardag en weet dat we in gedachten dus wel bij je in de buurt zijn.
Lieve groet, Christa -
04 April 2012 - 17:07
Hanneke En Michel:
Hoi Casimir,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Wij zitten een paar dagen in Katwijk met aansluitend de Matthäus in Leiden.
Maar nu heffen we even het glas op jouw gezondheid en we wensen je een heel goed en gelukkig leven toe!
Van ze lang zal je leven in de gloria en van je hieperdepiep hoera!!
Als je weer thuis bent doen we het nog even dunnetjes over!
Veel liefs, Hanneke en Michel -
04 April 2012 - 20:23
Linda Wetsteijn:
Hoi Caas,
Allereerst van harte gefeliciteerd,
Neem vooral een drankje op deze bijzondere dag. Lees graag je reisverslagen en kijk weer uit naar de volgende. Geniet van reis en kom niet te bruin terug ( steekt zo af bij wit hè?)
Groeten uit Rotterdam van ons,
De Wetsteijntjes -
20 Oktober 2014 - 11:03
Jessie:
Hoi Casimir,
Al googlend kwam ik al snel bij jouw blog terecht. Super leuk om te lezen. Tis alweer een tijdje geleden, maar goed toch leuk. Ik ga binnenkort hetzelfde ongeveer doen en ik ben heel benieuwd. Dank voor je verhaal :D.
Groetjes Jessie. -
20 Oktober 2014 - 16:25
Casimir:
Hoi Jessie! Top om te horen dat je het leuk vond om te lezen! Ik ben nu ook weer aan het reizen! In de filippiinen nu! Veel plezier! Als je tips wil, let me know!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
